Umiejętności

Każdy z nas, ludzi, posiada jakieś umiejętności. Nie inaczej jest tutaj. Dzięki umiejętnościom wyróżniamy się wśród ludzi, gdyż możemy poczuć się lepsi od innych.

Każda umiejętność ma 7 poziomów:
1 – nowicjusz
2 – uczeń
3 – fachowiec
4 – specjalista
5 – ekspert
6 – mistrz
7 – arcymistrz

Spis umiejętności

Akrobatyka
Umiejętność wykonywania skomplikowanych ewolucji z wykorzystaniem wyłącznie własnego ciała. Osoba z tą umiejętnością ma dobrze rozwinięty zmysł równowagi. Szczególnie uzdolnieni w tej dziedzinie potrafią robić różne typy salt i przewrotów oraz stanowią idealny materiał na linoskoczków.

Alchemia
Aby móc nazwać się alchemikiem, nie wystarczy samo tworzenie mikstur. Alchemia to makrodziedzina, sztuka łącząca niektóre elementy m.in. medycyny, metalurgii, zielarstwa, astronomii, fizyki, psychologii i wielu innych. Praktycy tej dziedziny znają składy wielu substancji, potrafią je łączyć, są też dobrymi lekarzami; krótko mówiąc, starają się najpełniej zrozumieć świat, pod każdym względem. Jeżeli Twoja postać ma posiadać tę umiejętność, nie zapomnij dokładnie opisać, co wie.

Celne rzucanie
Rzucić można właściwie wszystkim, co mieści się w dłoni – i nie tylko tym. Kamienie, sztylety, toporki czy gliniane kubki w karczmie: wszystko to, celnie posłane, trafi do celu – jakikolwiek by on był. Warto więc tę zdolność rozwijać.

Chirurgia
Postać posiadająca tę umiejętność zna się na przeprowadzaniu operacji na żywym ciele. Potrafi amputować kończyny, wycinać zniszczone tkanki, wyciągać strzały z ciała, zszywać rany itd.. Większość chirurgów to chirurdzy cechowi, rzemieślnicy żyjący w miastach.

Czytanie
Co istotne, czytanie zwykle nie łączy się z pisaniem. Tak jak czytać potrafi prawie każdy, bowiem wielu kapłanów różnych bóstw uczy tej sztuki nawet chłopów, tak pisać potrafi doprawdy niewielu. Wszystko zaczyna się od pieśni religijnych, które, wyuczone przez dzieci na pamięć, pokazuje się im potem w księgach. Osoby potrafiące czytać nie rozpoznają zwykle pojedynczych liter, ale całe słowa; czytają przez to raczej szybko. Pisanie zaś kompletnie ich nie interesuje.

Wiedza geograficzna
Znajomość rozkładu lądów, mórz, jezior i rzek; zdolność czytania map, ale też pojmowania zjawisk zachodzących w przyrodzie.

Gotowanie
Wbrew pozorom bardzo trudna – także w realiach fabularnych – umiejętność. Dobry kucharz jest niezwykle ceniony: tak w prostej karczmie, jak i na szlacheckim dworze, gdzie jego potrawy zdobią stoły możnych panów.

Gra na instrumentach
Wybierając tę umiejętność należy określić, na czym potrafi grać postać. Popularne są lutnie, bębny, różnego rodzaju piszczałki oraz harfy.

Jazda konno
Umiejętność bardzo dla ludzi naturalna. Wsiąść na konia i ujechać kawałek potrafi niemal każdy z nich. Wielu jednak doskonali tę umiejętność, ucząc się, jak dłużej utrzymać się w siodle nie robiąc sobie krzywdy, jak odpowiednio galopować i jak nie zajeździć konia.

Kradzież kieszonkowa
Umiejętność szczególnie popularna w miastach, gdzie ilość rzezimieszków i złodziei zawsze znacznie przekracza liczebność straży miejskiej. Określenie „kradzież kieszonkowa” jest niespecyficzne, bowiem rzadko kiedy ubiory noszone przez mieszkańców w ogóle posiadają kieszenie. Częściej rabunek polega na odcięciu lub odwiązaniu mieszka z pieniędzmi od pasa. Wprawni złodzieje potrafią zrobić to tak, że ofiara nawet nie zauważy ich występku.

Kusznictwo
Strzelanie z kuszy jest o niebo łatwiejsze od strzelania z łuku, jednak nadal wymagana jest pewna praktyka w sprawnym napinaniu i celowaniu. Umiejętność tę posiada większość mieszczan zrzeszonych w bractwach kurkowych, ale też niektórzy najemnicy oraz bandyci.

Łucznictwo
Siła łuków może być znaczna, a szkolenie łucznicze – niemal zawsze długotrwałe. Mimo tego wielu możnych szkoli specjalnie wybranych, odpowiednio wysokich chłopów do posługiwania się potężnymi łukami długimi, których wartość na polu bitwy jest nieoceniona. Z łuków, choć słabszych, potrafią strzelać też różnego rodzaju myśliwi – tak kłusownicy, jak i ci, którzy mają do tego prawo.

Medycyna
Konkretna wiedza o chorobach, sposobach ich zwalczania, lekach i toksynach. U wybitnych w tej dziedzinie osób rzadko łączona z praktyką (nie licząc nauki na zwłokach).

Medycyna weterynaryjna
Rzadka umiejętność dotycząca znajomości chorób nękających zwierzęta; zdolność do ich opatrywania i leczenia.

Oswajanie zwierząt
Umiejętność poświęcona wyłącznie zwierzętom. Jej mistrzowie potrafią ponoć oswoić nawet wilka, co spotyka się z dużym uznaniem.

Otwieranie zamków
Choć zamki nie są zbyt skomplikowane, a większość z nich forsuje się siłowo – za pomocą mięśni lub przypominających małe łomy „wytrychów”, to znajdą się również takie bardziej wyszukane. Tymi zajmują się jednak wyłącznie osoby zaawansowane w opisywanej umiejętności.

Pisanie
Umiejętność zarezerwowana dla nielicznych, bowiem nawet niewielu szlachciców ją posiada, zadowalając się samą zdolnością czytania i posiadając na swym podorędziu specjalnie powołanych pisarzy. Najbardziej zaawansowani z nich kopiują księgi, pięknie kaligrafują i stawiają przykuwające oko inicjały.

Rozbrajanie pułapek mechanicznych
Począwszy od pułapek na zwierzynę po te bardziej skomplikowane, z płytami naciskowymi, linkami i zapadkami; osoba biegła w tej umiejętności potrafi rozbroić je wszystkie.

Skradanie się
Umiejętność istotna dla wszystkich myśliwych, ale również dla mieszkańców miast, którzy z jakichś powodów – niekoniecznie niegodziwych – chcą pozostać niezauważeni przy poruszaniu się.

Tropienie
Zdolność do poznawania śladów, jakie zostawiła po sobie zwierzyna – nieważne, jaka by ona była – i podążania za nimi jest niewątpliwie jedną z najbardziej pożądanych wśród myśliwych… oraz zabójców.

Tworzenie pułapek
Choć ślusarz może wykonać pewne niezbędne elementy, samo tworzenie pułapek wymaga nieco innych, precyzyjnych zdolności. W umiejętności tej zawierają się wszelkie czynności, jakich należy się podjąć w próbie tworzenia pułapek – głównie odpowiednie wyważenie mechanizmów, tak, aby uaktywniły się dopiero wtedy, gdy intruz wejdzie na chroniony przez nie teren.

Walka bronią drzewcową
Jedna z najczęściej spotykanych umiejętności dotyczących walki z użyciem broni. Kije, włócznie, kosy, berdysze, halabardy, kopie… Do wyboru do koloru.

Walka bronią miotaną
Kusze, łuki, proce; gdy wszystkie zawiodą, pozostaje rzucanie. Rzucić można wszystkim: kamieniem, sztyletem, garnkiem czy kubkiem, ale istnieją specjalnie po temu przygotowane narzędzia, takie jak sztylety i toporki do rzucania. Nie wystarczy jednak rzucać celnie, trzeba również wiedzieć, gdzie trafić, odpowiednio oceniając dystans, prędkość
przeciwnika oraz znając swoją broń. To właśnie potrafią postacie z tą umiejętnością.

Walka bronią obuchową i obuchowo-sieczną
Pałki, buzdygany, cepy bojowe, młoty, kiścienie, czekany i wiele innych broni wyrażonych specjalnie do tłuczenia oraz siekania – wszystkie podpadają pod tę kategorię.

Walka bronią sieczną i kłutą
Choć każdy chciałby chodzić z mieczem, niewielu może dostąpić tego zaszczytu. Prawie każdy posiada jednak sztylet, w użyciu są też tasaki, szable i inne wynalazki, które, wraz z ciekawymi tworami z rodzaju miecza dwuręcznego, pasują idealnie do tej grupy.

Walka przy użyciu dwóch broni
Rzadka, właściwie paradna sztuka, mało przydatna w prawdziwym boju, choć czasem stosowana w walkach oraz pojedynkach miejskich. Walczący dwiema broniami osobnicy posługują się zwykle mieczem – głównie do atakowania – oraz sztyletem – głównie do obrony – ale kombinacji może być naprawdę wiele. Rzadko kiedy widzi się jednak kogoś, kto walczy naraz dwiema długimi broniami: jest to po prostu niebezpieczne i niepraktyczne.

Wiedza o magii
Mało kto traktuje magię jako dziedzinę nauki, a jeszcze mniej osób decyduje się na jej zgłębianie. Wiedza o tej sztuce przeznaczona jest dla niewielu, a jej zdobycie okupione żmudną, zniechęcającą nauką połączoną z przeszukiwaniem dziesiątek źródeł, wieloma doświadczeniami oraz poznawaniem jak największej ilości zastosowań magii. Osoby nieuzdolnione w tym kierunku są właściwie przekreślone już na starcie.

Wiedza o przedmiotach magicznych
Identyfikacja nieznanych przedmiotów nigdy nie należała do łatwych, a jeżeli chodzi o przedmioty magiczne, to jest jeszcze trudniej. Ktoś, kto potrafi bezwzględnie poznać, czy przynoszona mu księga jest w rzeczywistości artefaktem, a miecz, jaki ogląda, to tak naprawdę magiczne ostrze, musi być przede wszystkim oczytany, pełen wiedzy na ten temat, być może wykorzystujący ją w praktyce – jako zaklinacz.

Wyczuwanie aur
Dostępna dla niewielu mistyczna zdolność do wyczuwania aur osób je posiadających. Poznanie tej umiejętności jest tym łatwiejsze, im więcej postać posiada własnych zasobów magicznych. Jej energia niejako „rezonuje” z cudzą, a po intensywności jej „drgań” można poznać, jak silna jest osoba, z którą mamy do czynienia. Im silniejsza aura i lepiej wyszkolony wykrywacz, tym szybciej ją wyczuje.

Ziołolecznictwo
Posługiwanie się naturalnymi sposobami leczenia schorzeń i opatrywania ran jest domeną wielu wioskowych znachorów oraz wiedźm – tzw. „mądrych”. Znajdą się również cyrulicy, którzy znają tę sztukę. Nawet medycy uniwersyteccy doceniają znaczenie roślin w leczeniu, bo umiejętność ich odpowiedniego stosowania nie jest niczym łatwym.

Żeglarstwo
Nie każdy żeglarz jest kapitanem, ale mając tę umiejętność nawet na poziomie podstawowym będzie posiadał pewną wiedzę na temat okrętów, wiatrów, kierunków i wszystkiego, co przyda mu się na morzu (lub szczególnie dużym jeziorze).